.
Για όσους γνωρίζουν δεκαετίες τώρα το τί εστί φασίστες, μέχρι αυτούς που έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της κατάστασης με την επίσημη εισχώρησή τους στο κοινοβούλιο, η έκβαση της αντιφασιστικής που καλέστηκε το Σάββατο με στόχο την αναχαίτιση της επετειακής χρυσαυγιτομάζωξης, ως προς το μεγαλύτερό της κομμάτι δεν ήταν παρά προγεγραμμένη. Μια τριακοσαριά γλόμποι να κάνουν χρήση της στρατιωτικής λέσχης αξιωματικών όσο κάμερες με ευρυγώνιο φακό τους τραβάνε από πανοραμικές γωνίες ώστε να φαίνονται μιλούνια, απανωτές περιφράξεις μπάτσων στη περίμετρό τους και εμείς, με τα πενιχρά μας μέσα αλλά και τους αριθμούς μας, να είμαστε οι μόνοι που αντιμετωπίζουν την απαγόρευση διαδηλώσεων στο κέντρο, σα το τρελό του χωριού.
.
.
Με όση φαντασία μπορούμε να διαθέσουμε (ίσως και λιγάκι παραπάνω από αυτό), ας προσποιηθούμε για λίγο ότι παραμερίζουμε τη τιτάνια αντιφατικότητα του να εφάπτεις όχι μόνο στο συγκεκριμένο (με το πλούσιο άλλωστε ιστορικό), αλλά σε οποιοδήποτε κόμμα τον όρο της ”αντισυστημικότητας”, που η αστική δημοκρατία έχει φροντίσει να ξεστομίζεται για πάρτη των ναζιστικών παιδιών της και στα πιο δύσβατα κατσάβραχα της χώρας, ενώ μέχρι χθες στο άκουσμα θα θύμιζε στη καλύτερη των περιπτώσεων εξωγήινη γλώσσα. Ένα λοιπόν ”αντισυστημικό κόμμα” εξαρχής, δε μπορεί και αυτό να έχει στη δουλεψή του ένα φύση-θέση δικό του ρουφιανάκι/πασπαρτού της ΓΑΔΑ σα τη δημοσιογράφα Νάντια Αλεξίου να ασκεί δημοσίως την αδιαμφισβήτητη αντικειμενικοτητά της; Ή, έστω έναν δικό του άνθρωπο στις κρατικές δυνάμεις καταστολής σα το γνωστό για υπερβάλλοντα ζήλο διμοιρίτη Δαρείο, να αναλάβει βρε παιδί μου μια περιφρούρηση κατά παραγγελιά; Ή μήπως δε μπορεί να απολαύσει τα μπονουσάκια που του… ”’ΣΚΑΪ” η δεξιά εργοδοσία, όταν σκεπάζει τις πολιτικές του δολοφονίες με οπαδικά κίνητρα, ή διατυμπανίζει πως οι κατά τ’άλλα διεθνιστές πολιτικοί του αντίπαλοι βρήκαν κάποιο λόγο και επιτέθηκαν σε πολιτικό πρόσφυγα από Τουρκία, την ώρα που τον άφησαν αναίσθητο στο ξύλο τα ΜΑΤ όσο ήταν με χειροπέδες και έπειτα του ασκήθηκε δίωξη;
.
.
Εμπρός λοιπόν, βγάλτο από μέσα σου. Σε κόβω κομματάκι ακριβοδίκαιο. Θα μου πεις και όταν το καθεστώς από εκεί που μας έχει συνηθίσει σε πλήρη αδιαφορία για τις περισσότερες κομματικές συγκεντρώσεις, φτάνει σε σημείο να αμολά όσους πάνοπλους ούγκανους διαθέτει, μέχρι και στο εσωτερικό των σταθμών συγκοινωνίας τους οποίους ξεχειλίζουν στο χημικό; Αυτό δεν λέει κάτι, έστω και στο ελάχιστο, για τη φύση της πραγματικότητας (λέω εγώ τώρα);
.
.
Και τί πάει να πει αυτό, θα είναι η απάντηση που θα πάρεις. Τί πάει να πει ακόμα και που οι 15 προσαγωγές διαθηλωθέντων αντιφασιστών μετατράπηκαν ξαφνικά σε συλλήψεις, με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα; Είναι εξάλλου πασιφανές ότι μία πραγματική ”αντισυστημική” δύναμη (σα τη ΧΑ δατ ιζ), αντιμετωπίζει της ίδιας βαρύτητας κατηγορίες μόνο όταν εμπλέκεται με εμπόριο σαρκός, προστασία μαγαζιών ή λοιπές ποινικές παραβάσεις και πάλι, με τη σκοπιμότητα προειδοποίησης από μπαμπά – κράτος / μαμά – Δεξιά και επουδενί κάποια πολιτικής φύσεως καμπάνα. Μη μου προσπαθείς τώρα να εξισώσεις την αστειότητα αυτών των πραγμάτων, με το να λες ”όχι” στο ναζιστικό κόμμα της χώρας… Δεν είναι όλα ίσα και όμοια.
.
.
Αυτά τα ολίγα ήταν το ”μάθημα” που προκύπτει από την αντιφασιστική συγκέντρωση του Σαββάτου, στο Σύνταγμα. Ξέρω, είναι πολλά τα ερωτηματικά σου, αλλά μην επιμένεις και πολύ. Για να σου λένε 2+2=5, δε μπορεί, τόσο θα κάνει. Και χάρη σου κάνουν, αφηνοντάς σε να ζητάς και… διευκρινήσεις από πάνω. Στη τελική, ποιον πρόκειται να πιστέψει ο νοικοκυραίος, αυτόν που του χαϊδεύει τα αυτιά ταϊζοντάς τον απλόχερα με άλλοθι της πολιτικής ”προδοσίας” ή εσένα, που με τους αγώνες σου τολμάς και του θυμίζεις διαρκώς τα αποτελέσματα της βραχύχρονης βολεψιάς του; Νισάφι πχια, δηλαδής.
.
Γρίφος Γέροντα 